Καιρου θελοντος και επ'ευκαιριας των πρωτων βροχων στην Χωρα μας,παντα υπαρχει η χαρα της αποδρασης απο τα συνηθη "χλωμα" προς τερψιν των οφθαλμων και της ψυχης...Ναι για την Ελληνικη Φυση μιλαω και πώς φτιαχνεσαι οσο πιο κοντα της βρισκεσαι .Στοχος μια κοντινη αποδραση,οικογενειακως,και φυσικα το Santa δεν ειπε οχι... ισα-ισα!Ειπαμε να ριξουμε μια αναβαση προς το Αιολικο Παρκο της Πατρας...
Η αρχη της αναβασης ηταν μαλλον ευκολη,αλλά προς τα πανω κατι περιεργο προμηνυε το λευκο πεπλο που αντικρυζαμε απο χαμηλα...
Ανεβαινοντας η πρωτη εντυπωση αρχισε να αποτυπωνεται...ναι θα βρουμε ομιχλη...
Πολυ ομιχλη ομως...και δειλα δειλα προχωρουσαμε μπας και ανοιξει ο καιρος...
Μαται ομως!!!Κι οσο ανεβαιναμε τοσο γινοταν ΠΟΛΥ δυσκολη η αναβαση με ορατοτητα που δεν ξεπερνουσε τα δυο μετρα...
Και οταν η ορατοτητα εφτασε να πεσει κατω απο μισο μετρο και το μονο που φαινοταν ηταν το...λογοτυπο του Club...
...εν μεσω βροχης και πυκνης ομιχλης,και με την εξωτερικη θερμοκρασια να πεφτει απο τους 20 στους ...9 βαθμους...
η τακτικη υποχωρηση ηταν αναγκαια... Οικογενεια στο αυτοκινητο,χωρις να θελω να ρισκαρω τιποτα,εφοσον η διασκεδαση εχει ορια (δεν ημουνα μονος ) οπότε κατηφορισαμε με το Τοπιο στην Ομιχλη να μας εχει μαγεψει...
Πηγαμε ομως την εναλλακτικη μας...σε μερη που θα ηταν αδικο να τα περιγραψω... γιαυτο αφηνω τις εικονες να μιλησουν...
Αυτα λοιπον...και καλα καλα δεν μπηκαν τα κρυα και οι "καλες βροχες"...Μπορει Αιολικο Παρκο να μην φτασαμε,αποζημιωθηκαμε ομως απο την ομορφια του Τοπιου...Καλο χειμωνα να πουμε;Ισως...ισως βεβαια να ειναι και νωρις ακομη...Το σιγουρο ειναι οτι για αλλη μια φορα το Santa μάς επετρεψε να γεμισουμε τις ψυχες μας...
Τα λεμεεε...